(«Burua makurtu gabe» lanaren 4. abestiaren testua)

Gazte-gaztea zenetik izan nahi zuen ezaguna

zerbaitetan, zedozertan, trebea eta famatua                                                                                      

Atsedenik gabe  ari zen jotzen bere instrumentua

Jendaurrean ere hasi zen hartzen bere eskarmentua

Piskanaka ezaguna, oso famatua ere, egin zen

Toki guztietan zuten, haren izena aipatzen

Zurrunbiloak zeraman, zeruan gora etengabe

Izarra izango zen ustez, hasi zen zorabiatzen

Orbelaren pare,

Haizeak darama, gupidarik gabe

Orbelaren pare

Noraezean doa, (eta) bazterrik bazter

Kaleetan zehar dabil , erne, arretaz begira

Eguzki izpirik ba ote den zeruko hodeietan bila

 Euriari xuxurlatzen, berak daukan tristezia                

Bere burua aurkitzean, sentitzen ari den mina!

Arrakastaz nahastu zen

Liluraz bete, ametsez blai

Iparra galdu eta hor doa 

Bazterrik bazter alderrai

Orbelaren pare,

Haizeak darama, gupidarik gabe

Orbelaren pare

Noraezean doa, (eta) bazterrik bazter

Orbelaren pare, orbelaren pare